Kotlety z żółciaka siarkowego

Młody żółciak siarkowy, nadający się do spożycia

Zebrane  młode owocniki gotujemy w wodzie z dodatkiem soli przez kilkanaście minut, grzyb bardziej będzie wtedy bardziej miękki. Owocniki wystarczy pokroić w paski o grubości 1-2cm, można obtoczyć je w jajku i bułce tartej, jednak nie jest to konieczne. Smażymy w małej ilości rozgrzanego oleju na patelni przez około 10 minut. Pomarańczowy kolor staje się bardziej intensywny a jaskrawa żółć blaknie. 

Usmażone kotleciki

Usmażony żółciak smakuje łagodnie, jest miękki, rozpływa się w ustach. W swojej konsystencji przypomina rybę. Powszechnie uważa się, że żółciaka nie powinniśmy zbierać z robinii akacjowej w celach konsumpcyjnych, ponieważ może być trujący. Jednak spotkałem się w informacjami obalającymi tą tezę - że ktoś rwał owocniki z robinii, zjadł i żyje. Ja zbierałem z wierzby i mam pewność, że grzyb jest jadalny. Do kotletów dodałem porwane listki czosnaczku pospolitego i doprawiłem delikatnie pieprzem.

Grzyb występuje wiosną, jest pospolity, mnóstwo go rośnie na drzewie poprzez co zbiór jest szybki i wydajny, można bez problemu najeść się w kilka osób. Zbiór na młode, smaczne grzyby trwa kilka tygodni w zależności od pogody. Nie polecam jeść grzybów, które wytworzyły już rurki ; grzyb starszy jest mniej smaczny, twardy i włóknisty.

Frytki z łopianu większego

Łopian większy na wiosnę w drugim roku wegetacyjnym

Łopian (Arctium) – to roślina dwuletnia należąca do rodziny astrowatych. Łopian możemy spotkać na suchych łąkach, w zacienionych miejscach w lesie liściastym, przy drogach, rowach z wodą. Roślina w pierwszym roku wegetacyjnym wytwarza kępę liści wychodzących z korzenia a w drugim roku wytwarza łodygę i pędy z kwiatami. W Polsce dziko występują 4 gatunki łopianu: łopian większy, łopian mniejszy, łopian pajęczynowaty i łopian gajowy. Wszystkie gatunki mają jednakowe zastosowanie.

 

Jadalne na surowo są ogonki liściowe, drobno pokrojone można dodać do zup i sałatek. Nadają się do kiszenia. Liście łopianu można pomylić z ogromnymi liśćmi lepiężnika różowego.

 

Smażenie

Korzenie łopianu jadalne są na surowo, można je suszyć, piec i smażyć. Korzenie najlepiej pozyskiwać jesienią pierwszego roku wegetacyjnego oraz pół roku później na wiosnę, przed wykształceniem łodygi czyli marzec-czerwiec. Małe, kilkucentymetrowe korzenie najlepiej jeść na surowo, gdyż nie są łykowate i włókniste tak jak te starsze, większe. Duże kawałki przeznaczamy na frytki lub pieczemy w żarze ogniska. Z korzenia łopianu przyrządza się piwo.

Gotowe, bardziej upieczone frytki

Korzenie najlepiej obmyć w strumieniu i oskrobać ostrzem noża, po umyciu lekko zmieniają swoją barwę. Kroimy w drobne paski i wrzucamy na rozgrzany olej na patelni. Po niespełna 10 minutach kawałki zmieniają swoją barwę na złocisty, żółty kolor. Trzeba uważać, bo łatwo można je przypalić. Frytki z korzeni można przyprawić solą lub papryką ; są smaczne, lekko gumowate, intensywne w smaku i przede wszystkim pożywne. Zbiór jest szybki i wydajny, co jest największą zaletą tego posiłku.