Żuraw zwyczajny (Grus grus)

Żurawie u siebie zauważyłem dwa lata temu, zupełnie przez przypadek, kiedy zza krzaków usłyszałem klangor. Miejsce, w którym przesiadują to torfowisko niskie, okresowo zalane miejsce. W tym roku zima nie była zbyt wymagająca, dlatego żurawie przyleciały już pod koniec stycznia. Wybudowałem czatownię, tak aby ptaki przyzwyczaiły się do jej widoku i spróbowałem zasiadki celem zaobserwowania żurawia.W tym miejscu są tylko dwa żurawie, w gęstej olszynie, gdzie dookoła jest głęboka woda mają założone gniazdo. Dwa lata temu miałem okazję zobaczyć dorosłych żurawi z młodymi, spotkanie trwało tylko kilka sekund. W okolicach południa zauważyłem, że żurawie opuszczają bagna i wychodzą na żer na otwartą przestrzeń, są jednak bardzo uważne. Czatownia okazała się idealnym rozwiązaniem.

Na miejscu trzeba być, kiedy jest jeszcze ciemno - tak aby zostać niezauważonym przez zwierzęta. Rozwinięcie sprzętu i przygotowanie trwa kilka minut, po chwili zaczyna świtać. Siedząc w miejscu jest rześko, kiedy na zewnątrz zapowiada się słoneczny dzień. Rankiem podlatują sójki i sroki jednak są całkiem daleko. Po godzinie 9.00 przeleciały nade mną dwa żurawie, pojawiła się nadzieja, że wyjdą później na polanę. Nade mną krążył jeszcze myszołów, ale nie chciał wylądować. Przed godziną 11.00 zauważyłem, że z lewej strony w moim kierunku idzie żuraw, który co chwila dziobie coś w ziemi. Po chwili przeszedł mi przed obiektywem, tak jakby nie słyszał migawki z aparatu. Kilkanaście minut znów pojawił się, ale był daleko i pod takim kątem, że nie mogłem zrobić zdjęcia.

Po południu zrobiło się cieplej i spokojniej. Intensywny śpiew ptaków jakby ucichł i już nic więcej się nie działo. W czatowni siedziałem 11 godzin, do 16.00. Czasem mimo, że nic się nie dzieję i tak są emocje w oczekiwaniu na to co za chwilę się przydarzy. Lub co niesie za sobą pobliski szmer. Nie spodziewałem się jednak myszy, które chodziły półtorej metra ode mnie w czatowni w trawie.