Krzesiwo tradycyjne

Krzesiwo tradycyjne - stal, skała, hubka

Krzesiwo tradycyjne zwane potocznie krzemiennym lub kowalskim to jedna z bardziej prymitywnych metod otrzymywania ognia. Składa się z trzech elementów: kawałka stali, kawałka skały oraz hubki, czyli materiału który ma złapać iskrę.

Część gładka, część chropowata

Stal musi być wysoko zahartowana, twarda i węglowa – wtedy da odpowiednią ilość iskier o odpowiedniej temperaturze. Dla komfortu najlepiej jeśli będzie to kawałek stali o długości 5-10cm w kształcie prostopadłościanu o grubości kilku milimetrów. Warto zauważyć, że kiedy boczne ściany w przypadku pilnika są starte na płask, to skała o którą uderzamy wolniej się zużywa – mniej kruszy, w dodatku otrzymujemy dużo więcej iskier. Nadają się także doskonale metalowe sztabki, w różnych kształtach, dobrze przystosowane do krzesania iskier pod względem jakości metalu oraz komfortu trzymania sztabki.

Odłupki krzemienia

Skała powinna być przede wszystkim twarda, aby pod wpływem uderzenia stali były wytwarzane iskry. Materiał skalny powinien dobrze przylegać do dłoni, żeby pod silniejszym uderzeniem żaden element krzesiwa nie wypadł z dłoni. Konieczna jest także ostra krawędź o którą będziemy uderzać. Najlepszy i najbardziej popularny jest krzemień, który jest dostępny w wielu miejscach, można go obrobić, aby był idealny. Jest jeszcze wiele innych naturalnie twardych skał np. piryt, granit, kwarc które nadają się do krzesiwa tradycyjnego.

Inne skały nadające się do krzesania iskry

Hubka - zwęglona bawełna

Hubka, trzeci element wchodzący w skład krzesiwa tradycyjnego (w tym przypadku). To materiał o niskiej temperaturze zapłonu, który ma złapać iskrę. Niska temperatura zapłonu jest spowodowana składem chemicznym, strukturą, powierzchnią danego materiału oraz czynnościami jakim została poddana dana hubka - preparowanie. Hubki są różne pod względem swojej struktury: delikatne i kruche, mocne i twardsze. Takie które wolniej się tlą i szybciej. Czasami jedna hubka ma więcej cech jednocześnie.