Żółciak siarkowy

Żółciak siarkowy

Żółciak siarkowy (Laetiporus sulphuereus) – jest to nadrzewny grzyb, częściej występującym niż błyskoporek. Jest jadalny po odpowiednim przyrządzeniu, kiedy jest jeszcze młody okaz owocnika – głównie w maju i czerwcu - wtedy jest jeszcze bardzo miękki, elastyczny. Później staje się bardziej twardy, niejadalny, trujący aż w końcu kruchy o nieprzyjemnym zapachu. Owy grzyb powoduje brunatną zgniliznę drewna, złamanie drzewa. Powodem tego jest to, że grzybnia wrasta się w słoje drzewa, z którego usuwana jest celuloza i rozsadza pień, poprzez co drzewo się łamie.

Młode owocniki żółciaka siarkowego, nadające się do spożycia

Występuje głównie na drzewach liściastych takich jak wierzba, wiąz, buk, robinia, dąb, wiśnia, czereśnia, jednak można go spotkana drzewach iglastych w górach. Owocniki żółciaka rosną warstwami jeden nad drugim. Młode owocniki są jaskrawożółte, pomarańczowe – z wiekiem stają się jasne, aż białe, najpóźniej w zimie odpadają całkowicie z drzewa na którym występują. Owocniki mają wielkość od kilku do kilkudziesięciu cm, nawet do 40cm, rosną w dużej ilości na jednym drzewie, od 10 do 40 okazów. W przypadku młodego owocnika nie ma możliwości pomyłki z innymi gatunkami, później też nie powinno być problemów.

Żółciak siarkowy zimą, niejadalny

Żółciak siarkowy jest wykorzystywany w kuchni bushcraftowej, znajduje też swoje zastosowanie w temacie ognia. Z grzybni robi się jedną z najlepszych hubek do krzesiwa tradycyjnego po odpowiednim przygotowaniu.