Błyskoporek podkorowy

Błyskoporek podkorowy (Inonotus obliquus) –  to niejadalny, rzadki grzyb nadrzewny, który objęty jest częściową ochroną, dlatego nie powinno się pozyskiwać go z żywych drzew, tylko z przewróconych. Inna nazwa to włóknouszek ukośny, czaga. Jest pasożytem, który powoduje białą zgniliznę drewna. Występuje najczęściej na brzozach i olchach, czasami bukach ; osiąga rozmiary nawet do 40cm. Z racji tego, że na brzozach i olchach pospolicie występuje czeczota – obrzęk drewna, to istnieje możliwość pomyłki z błyskoporkiem. Jednak łatwo to odróżnić, gdyż czeczota jest bardzo twarda, przeważnie jest większa niż błyskoporek, czasem porośnięta mchem.

Błyskoporek rosnący na olsze.

Kawałki błyskoporka

Błyskoporka ma chropowatą, z wierzchu kruchą powierzchnie barwy brązowej lub wyraziście czarnej. Im bliżej środka grzyba barwa zmienia się - staje się jasnobrązowa, pomarańczowa, aż żółta – czasami z białymi, jasnymi plamami. Grzyb w stanie świeżym oraz po wysuszeniu nie ma charakterystycznego zapachu, jest bezwonny.

Błyskoporek podkorowy

Włóknouszek ma zastosowanie w medycynie naturalnej, a konkretnie w mykoterapii jako lek przeciwko rakowi żołądka – popularny w Rosji. Szerokie zastosowanie ma również w tematyce ognia, gdyż można go stosować jako hubkę przy krzesiwie tradycyjnym i syntetycznym, soczewce skupiającej promienie oraz jako podkładkę przy ręcznym świdrze ogniowym, łuku ogniowym.

Błyskoporek wyrastający z sęku na brzozie