Słonecznik bulwiasty (Helianthus tuberosus) – uprawa ; bulwy

Słonecznik bulwiasty

Słonecznik występujący u mnie nie wykształcił odpowiednich bulw, w innym miejscu przed zbiorami dziki wyjadły bulwy. Miałem sadzić bulwy na jesień, jednak nie udało mi się. Posadzę na wiosnę i jesień tego roku, aby porównać rozwój roślin. Informacje o uprawie wraz ze zdjęciami, a także zastosowanie zamieszczę jesienią.

Pora sadzenia:

Jesień-wiosna: (wrzesień-październik = marzec-kwiecień)
Czas ten jednak, jest zależny od warunków atmosferycznych. Podczas gdy jest w danym roku jest wczesna wiosna, to bulwy można sadzić w lutym. Natomiast gdy jesień i pierwsze przymrozki przyjdą dosyć późno bulwy można sadzić w listopadzie. Należy zwracać na czas w jakim sadzimy bulwy jesienią i wiosną, aby dziki nie wyryły nam sadzonych bulw, gdyż przed zimą i po zimie dziki bywają bardzo głodne, poprzez co bulwy nie powinny leżeć długo w ziemi.

Głębokość sadzenia:
10-15cm
Bulwy sadzi się na takiej głębokości, na jakiej występują u roślin które już rosną. Kiedy bulwy posadzimy bliżej powierzchni ziemi istnieje prawdopodobieństwo, że wyczują je dziki. Natomiast kiedy posadzimy bulwy zbyt głęboko jesienią roślina nie będzie miała szybkiego startu na wiosnę. W przypadku sadzenia na wiosnę podczas okresu wegetacyjnego bulwy mogą nie osiągnąć zadowalających rozmiarów i podczas zbioru będą małe.

Odległość sadzenia:
30-50cm
Należy zachować taką odległość, aby rośliny z każdym kolejnym sezonem mogły rozprzestrzeniać się w wielu kierunkach. Będą rosły swobodnie oraz będą miały odpowiedni dostęp światła.

Wymagania glebowe:
Każda gleba jest odpowiednia, jednak im gorsza gleba tym mniej wydajne plony w postaci małych bulw. Dobra jest gleba wilgotna, bogata w azotany i fosforany. miejsce gdzie rosną pokrzywy, brzegi rzek, które wylewają, okolice dzikich stawów. Zła gleba to taka o słabym przepływie powietrza, czyli gliniaste obszary.

Warunki atmosferyczne:
Miejsce nasłonecznione lub lekko zacienione. Miejsce nie powinno być wiecznie ciemne i mokre Słonecznik jest mocno mrozoodporny oraz odporny na suszę. Teren równy, nizinny.

Ślady żerowania dzików przy słoneczniku bulwiastym

Choroby i szkodniki:
Na liściach pojawia się rdza - brązowe plamki, oraz mącznica, czyli białe plamy na liściach. Szkodnikami są ślimaki, nornica ruda,  rolnica zbożówka i dziki które bardzo gustują w bulwach. Aby zapobiec dzikom, które wytwarzają największe szkody w hodowli należy rozrzucić na ziemię kilka gałązek śliwy, berberysa, robinii lub jeżyny. Dziki nic nie wyryją ze względu na ich wrażliwe nosy. Występuje również sklerocja czyli grzybiczna narośl zbudowana z tkanki rzekomej.

Pielęgnacja:
Nie jest konieczna, jednak można ją robić. Polega na odchwaszczaniu, spulchnianiu gleby , podlewaniu podczas suszy. Łodygę można wiązać lub podsypywać po troszkę ziemią aby trzymała się na wietrze i nie łamała. Można stosować też naturalne nawozy.

Rozmnażanie:
Rozmnaża się za pomocą bulw podziemnych, wegetatywnie (bezpłciowo) lub przez nasiona, jednak w Polsce słonecznik nie dojrzewa na tyle i nie wykształca nasion ponieważ okres wegetacyjny za wcześnie się kończy.

Pora zbioru:
Bulwy zbiera się najczęściej w październiku przed lub po pierwszych przymrozkach, ze względu na to, iż słonecznik ma długi okres wegetacyjny. Należy jednak pamiętać, że o tej porze może już bulw nie być z powodu dzików.

Przechowywanie:
Bulwy można przechowywać poprzez głębokie zakopanie w ziemi na 30-40cm tak aby dziki nie wyczuły lub nie potrafiły się do nich dostać. Warto zakopać w kilku miejscach tak aby bulw nie stracić poprzez szkodniki. Należy dobrze zaznaczyć miejsce. Przez kilka dni bulwy mogą leżeć w miejscu gdzie temperatura jest niska – kilka stopni na plusie, lecz po dłuższym czasie się zepsują.